[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dża tylko do Aleksandrii lub czasami (ale bardzo rzadko) do Kairu, kiedy mu to jest po drodze
w handlowej wycieczce do Indiów.
Poznaje go się po następujących znakach zewnętrznych: dobrze jada i pije, jest poufałym,
zarozumiałym, wesołym; nie zwykł spuszczać z widoku interesu głównego... Dzieli się co do
opinii na dwa rodzaje: uboższy jest zagorzałym republikaninem, bogatszy filipistą.
Rodzaj drugi. P a n i c z (M i r i f l o r). Ten jest teraz bardzo licznym... Ci, co go skła-
dają, włóczą się przez parę lat po świecie, gdyż to jest teraz modnie. Nudzą się strasznie w
podróży, nad którą sto razy przedkładają swoje wygodne buduary w stołecznych miastach.
Starają się o wszelkie wygódki codziennego życia, o zabawy, kobiety, konie itp.
Okradają ich wszyscy na wszystkie strony. Piszą czasami relacje swych wielkich podróży,
gdyż są oni rozmaitych wieków i rozmaitych usposobień. Unoszą się nad pięknością starożyt-
ności, których zwiedzeniem nie chcieli się nawet trudzić w przejezdzie, a o których rozpra-
wiają podług zdania sprawy swych ulubionych autorów: Lamartine'a, Dumasa lub też nawet i
Frontyna, ich wykwintnego kamerdynera... Oglądają oni ziewając, a opowiadają z entuzja-
zmem! Ten rodzaj czasami aż tu zawita, gdyż nie brakuje mu na odwadze i lubi nowe i nie-
znane wrażenia. Ale najczęściej zostaje w Kairze, jak Hannibal w Kapui.
Rodzaj trzeci. M a ł p i a r z (1'E p i c i e r). Tego dość znajome pochodzenie... Jego dru-
gim używalnym nazwiskiem jest także Szanso. Najpospolitszym zaś gniazdem Francja, z któ-
67
rej się na świat rozbiega. Ten rodzaj nic nie czyta, o wszystkim jednak rozprawia, wszystko
sądzi, wszystko gromi. Ubolewa ciągle nad niewygodnymi domami zajezdnymi, nad kwa-
śnym winem, niesmacznymi potrawami i wciąż z tym wyjeżdża, że nie przywykł tak żyć w
domu...! Bawi wszędzie dni trzy; lęka się już porządnie Nilu w Niższym Egipcie, a co do
Górnego nigdy on nie zagląda, bo szkoda fatygi, pieniędzy, czasu, a najbardziej strach o
skórę. Spieszy on się zawsze z powrotem do domu, aby być interesownym w oczach ciotek,
kuzynek itd.
Podróżuje, aby o nim powiedziano: ,,On podróżował!
W drodze zwykle z kredką żyje. Targuje się z kelnerami o to, co im powinien dać w na-
grodę ich usług wyjeżdżając z hotelu.
Jeśli ma dwadzieścia tysięcy franków na podróż, zapewnie dziesięć tysięcy tylko wyda. A
pamiątki i upominki dla swych krewnych i przyjaciół kupuje na tandecie u %7łydów albo w
bazarach starzyzny.
Z tym wszystkim jest on przekonany, że zupełnie naśladuje rodzaj poprzedni, p a n i c z a,
ale się mocno myli.
Rodzaj czwarty. W y s p i a r z (1'Anglais). Ten najoryginalniej podróżuje ze wszystkich!
Przyjeżdża zwykle do Aleksandrii, aby zjeść śniadanie na wierzchu kolumny Pompejusza, na
którą mu garsony z restauracji ze drżeniem niosą po sztukowanych drabinach na wpół skrze-
płe befsztyki. Jedzie do Kairu, aby udawać Araba i zjeść wieczerzę na szczycie piramid. Je-
dzie do Górnego Egiptu, aby się przespać w grobach królów egipskich. Nie znając się na nie-
bezpieczeństwie, niczego się nie lęka. Dawniej wyrzucał pieniądze... teraz o wszystko się
targuje, nikomu nie dowierza, a jednak wydaje dwa razy więcej od innych i wszyscy go krad-
ną. Czyta swoich tylko autorów lub wcale nic nie czyta. Pisze zawsze, ale najczęściej (trzeba
mu oddać tę sprawiedliwość) pisze tylko dla siebie i dla swoich.
Przybiera szaty wschodnie, w których jak dwie krople wody do Anglika podobny. Chce
wszystkiego skosztować: włazi na góry, aby z gór złazić; często rysuje, ale częściej jeszcze
nudzić się musi. Zresztą, nie żyje jak tylko ze swymi i wszędzie ze sobą małą Brytanię nosi,
tak co do jadła, jak i do zwyczajów; a gdzie koczuje, tam rozpościera się nad jego namiotami
mgła, która nad Londynem jest zawieszoną. Od pewnego jednak czasu staje się on bardziej
towarzyskim i europejskim... i nie unika cudzoziemców. W pożyciu jest pewnym i nikt się nie
zawiódł na jego szczerości. Czasem i w tym rodzaju można znalezć światłych podróżnych,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]